Schilderen

Recent werk monoprint acryl/tempera

Shifting Squares

Er zijn momenten in het leven dat je voorgoed wakker schrikt. Je roert met een lange stok door het drijfhout in een Amsterdamse gracht en plotseling golft het water langs je lippen. De stenen kade is veel te hoog en zwemmen moet je nog leren.

Achteraf is het een vruchtbaar ongeluk geweest. Onbewust ben ik al een heel leven bezig om er vorm aan te geven. Het drijfhout was een veranderlijke compositie die met een toverstok gedirigeerd kon worden en door steeds abstracter te gaan schilderen ben ik opnieuw aan de waterkant beland. Met alle risico’s van dien, anders heeft het geen waarde. Ik reageer op wat er voorbijkomt.

Maar niet zonder methode. Vaak begint het met een monoprint, een ritmische spel met verf op glas dat wordt afgedrukt op papier. Zo ontstaat een ondergrond, een atmosfeer om twee krachten tegen elkaar uit te spelen. Het strakke vierkant stelt grenzen – de lyrische penseelstreek beweegt zich in vrijheid. Hieruit ontwikkelen zich telkens andere composities.

Door een intuïtieve manier van werken staat de uitkomst niet vast. Het beeld moet rijpen en een zekere noodzakelijkheid krijgen. Er zijn schilderkunstige criteria, maar ook impulsen uit de buitenwereld en verhalen die in mij huizen. Onverwacht beland ik op een vliesdunne ijsvloer of dwaal ik door de canyons van New Mexico. Het schilderij blijft in hoge mate abstract, maar is tevens een typering van iets dat mij heeft geraakt. Abstractie maakt echter vele interpretaties mogelijk. De systematische titel staat voorop, het trefwoord daarachter is niet meer dan een sesam open u.

Het afgebeelde werk is de neerslag van een vruchtbare periode in Mariahoeve, een naoorlogse buitenwijk van Den Haag. Van 2014 tot 2019 had ik daar een ruim atelier tot mijn beschikking. Helaas is het gebouw gesloopt. Maar er komt vast wel iets nieuws voorbijdrijven.